Μέλη της ομάδας μας, αμέσως μετά την επίσκεψή της κ. Μάστορη στο σχολείο (25 Ιανουαρίου 2012), έθεσαν κάποιες ερωτήσεις στη συγγραφέα, με σκοπό να τη γνωρίσουμε καλύτερα, αλλά και να κρατήσουμε λίγο περισσότερο τη ζεστασιά που μας μετέδωσε.... 
1. Ήταν όνειρο ζωής για εσάς να ασχοληθείτε με το συγγραφικό έργο;
1. Ήταν όνειρο ζωής για εσάς να ασχοληθείτε με το συγγραφικό έργο;
Όχι, συγγραφέας παιδικών βιβλίων έγινα αφού πρώτα με ανάγκασε ο γιος μου Αλέξιος, όταν ήταν νήπιο, να γράφω τις μικρές ιστορίες που του έλεγα, διότι ήθελε να τις ακούει κάθε μέρα χωρίς να αλλάζω ούτε καν μία λέξη. Μετά όλα πήραν το δρόμο τους...
Πάντως, μπορεί η συγγραφή να μην ήταν «όνειρο ζωής», αλλά έγινε για μένα τρόπος ζωής.
2. Η καθημερινή ζωή αποτελεί πηγή έμπνευσής σας;
Το καθετί μπορεί ν’ αποτελέσει πηγή έμπνευσής μου – ακόμη και μια στιγμή της καθημερινότητας ή η εικόνα ενός ευτελούς αντικειμένου...
3. Οι ήρωές σας συνήθως αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα;
Οι ήρωές μου πότε είναι φανταστικοί και πότε πραγματικά πρόσωπα. Άλλοτε πάλι μπορεί να είναι συνδυασμός και των δύο. Για παράδειγμα, η τετραλογία με την Άννα (Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι http://voulamastori-avgoustiatiko-feggari.blogspot.com/ , Στο γυμνάσιο http://voula-mastori-sto-gymnasio.blogspot.com/ , 1-1-4 http://voula-mastori-ena-ena-tessera.blogspot.com/, Κάτω απ’ την καρδιά της http://voulamastori-kato-apo-tin-kardia-tis.blogspot.com/ ) αφορά πραγματικά πρόσωπα, μια και είναι βιωματική, ενώ οι χαρακτήρες στο Φι-Γάμα-Πι http://voulamastori-fi-gama-pi.blogspot.com/ και Ψίθυροι αγοριών http://voulamastori-prithiroi-agorion.blogspot.com/ είναι φανταστικοί..
4. Για ποιο λόγο μερικά από τα βιβλία σας δεν έχουν σαφές τέλος (π.χ. Ψίθυροι αγοριών);
Εδώ που τα λέμε, κανένα βιβλίο δεν έχει πραγματικό τέλος. Απλά ο συγγραφέας σταματάει κάποια στιγμή να αφηγείται την ιστορία. Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και στα παραμύθια στο τέλος λέμε «Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», που σημαίνει ότι το παραμύθι συνεχίζεται και μετά από τη δική μας... παρεμβατική αφήγηση.
5. Ποια συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που σκέφτεται να ασχοληθεί με τη συγγραφή;
Να μην ασχοληθεί εάν σκοπός του είναι να βγάλει χρήματα. Η συγγραφή είναι μια ανιδιοτελής τέχνη που αμείβει τον εργάτη της πνευματικά.
6. Μιλήσατε ποτέ έμμεσα στα παιδιά σας για κάποιο πρόβλημα μέσα από ένα βιβλίο;
Στον πρώτο μου γιο έλεγα ιστορίες που είχαν πρωταγωνιστή εκείνον και έμμεσα του «περνούσα» διάφορα. Όμως είναι αλήθεια ότι με αφορμή ένα βιβλίο μπορεί ο γονιός να μιλήσει με το παιδί του για κάποιο πρόβλημα. Για παράδειγμα, το βιβλίο μου (Στο γυμνάσιο) έγινε αφορμή να γιατρευτεί ένα κορίτσι που είχε ψυχολογικά προβλήματα. Μας ενημέρωσε σχετικά η μητέρα του, ευχαριστώντας εμένα που το έγραψα και τον εκδότη μου που το εξέδωσε.
7. Μέσω του blog σας (http://voulamastori-paidika-vivlia.blogspot.com) μοιράζεστε προσωπικές σας στιγμές και σκέψεις, κάτι αρκετά ασυνήθιστο. Τι σας ώθησε να το κάνετε αυτό;
Μα αυτό το κάνω ήδη με τα βιβλία μου, έτσι στο blog μου δε θα μπορούσα να γράφω διαφορετικά. Θεωρώ τους αναγνώστες μου «δικούς μου ανθρώπους» και μου αρέσει να μοιράζομαι μαζί τους προσωπικές μου στιγμές και σκέψεις. Άλλωστε, δεν έχω να κρύψω τίποτε...
8. Πώς καταφέρατε να μπείτε στη θέση των αγοριών και να γράψετε ένα τόσο ρεαλιστικό βιβλίο (‘Ψίθυροι Αγοριών’);
Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα λιγάκι στην αρχή, αλλά στο τέλος μπόρεσα να γίνω» ο Παύλος της ιστορίας μου. Μετά ανέλαβε ο Παύλος για όλα...
9. Στο συγκεκριμένο βιβλίο σας, χρησιμοποιείτε λέξεις ή φράσεις που χρησιμοποιούνται κυρίως από τη νεολαία. Δεχθήκατε κάποια αυστηρή κριτική λόγω αυτού του τρόπου γραφής;
Όχι, διότι αυτές οι λέξεις και φράσεις χρησιμοποιούνται μόνο σε διαλόγους και σε ένα λογοτεχνικό κείμενο συμβαίνει συνήθως αυτό, προκειμένου οι διάλογοι να είναι αυθεντικοί.
10. Για ποιο λόγο η Άννα βιώνει σεξουαλική παρενόχληση στο έργο σας ‘Στο Γυμνάσιο’;
Η Άννα βιώνει αυτό που δυστυχώς εξακολουθούν να βιώνουν και σήμερα πάρα πολλά κορίτσια (και αγόρια) και δεν υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτό. Εύχομαι να έρθει εποχή που να μην υπάρχουν τέτοια κρούσματα και όσοι θα διαβάζουν αυτό το βιβλίο να λένε ανατριχιάζοντας: «Για φαντάσου τι συνέβαινε τότε!!!».
11. Το βιβλίο σας «Φι-Γάμα-Πι» γεννήθηκε από αληθινή ιστορία, δική σας ή κοντινού σας προσώπου;
Όπως ανέφερα πιο πάνω, είναι φανταστική ιστορία.
12. Τι κρατάτε από την συνάντησή σας μαζί μας, φεύγοντας από το σχολείο μας;
Τα λαμπερά σας χαμόγελα που ζέσταναν την καρδιά μου.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Βοσκάκη Κατερίνα
Γεωργατσέλλου Δέσποινα
Δαμίγου Εύα
Κάνδια Μαρία
μαθήτριες της Γ΄ τάξης – συντάκτριες του blog της Βιβλιοθήκης μας http://bibliotaxidia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου